Zoetermeer

President J.F. Kennedy sprak in 1963 de historische woorden “Ich bin ein Berliner”. Hij bedoelde ermee uit te drukken dat hij meeleefde met de Berlijners die in de verschrikkelijke situatie leefden van een door muren in tweeën verdeelde stad.

Minister-president Rutte gebruikte dergelijke woorden niet toen hij laatst in een van de uitzendingen van Pauw en Jinek voor de verkiezingen te gast was. Hij zei wel dat hij het verschrikkelijk vond toen hij geconfronteerd werd met een groep Groningers die hun boosheid niet onder stoelen of banken staken. Boosheid over de schade die veel mensen leden door de voortdurende aardbevingen als gevolg van de aardgaswinning in die provincie.  Een normaal denkend mens zou zeggen: “Als de staat zoveel verdient aan de aardgaswinning in Groningen, dan moeten de mensen die hun huis zien verkrotten door scheuren en andere schade vanwege de grondverzakkingen door de winning toch ruimhartig schadeloos gesteld worden.” Bij premier Rutte past zo’n uitspraak niet in zijn denkraam. Hij belijdt met zijn mond het verschrikkelijk te vinden, maar zich inleven in de problematiek en  tot daden overgaan is er niet bij. Hij zei dat de regering eerst had moeten wachten op onderzoeks­resultaten, alvorens maar één vinger te kunnen uitsteken. (Klopt dat eigenlijk wel ???). Nu er onderzoeksresultaten zijn, kan de overheid er wel iets aan doen, maar nog niet zoveel, want dat is niet in het landsbelang, aldus Rutte. De winner van het gas, de Nederlandse Aardolie Maatschappij, de NAM, een multinational waar Shell en Esso de eigenaren van zijn, trekt zich al helemaal niets aan van de schade (waarbij u niet alleen moet denken aan geld, maar ook aan psychische schade. Het zal je maar gebeuren als je het huis waarin je graag woont moet verlaten door het toedoen van anderen.). Dit bedrijf schuift alles op de lange baan en doet alleen iets na glasharde bewijzen bij de rechter. Psychische hulp moet uit de zorgkostenverzekering betaald worden en is vooral afhankelijk van de mate waarin iemand aanvullend verzekerd is. De overheid heeft over zo’n multinational, aan wie zij de gaswinning heeft uitbesteed, al helemaal niets te zeggen. 

De SP heeft duidelijk gemaakt zich wel een Groninger te kunnen voelen. Het is niet voor niets dat de SP in Groningen bij de pas gehouden verkiezingen in een flink aantal plaatsen de grootste partij is geworden.

Anders dan in Groningen is in Zoetermeer het aantal mensen dat door overheidsoptreden of –nalaten in de verdrukking komt kleiner. Maar ze zijn er wel. Schrijnend is het geval van de Zoetermeerder die momenteel buiten eigen toedoen dakloos is geworden en nu buiten moet slapen in of vlakbij het Stadshart. Bovendien zijn er enige mensen in Zoetermeer die met dakloosheid bedreigd worden.  Dat zijn geen mensen die er maar op los geleefd hebben, gokten of zeer luxe auto’s gekocht hebben. Nee, dat zijn mensen die hard werkten, een woning kochten volgens de normen van de bank, door de crisis het object in waarde zagen kelderen, vanwege arbeidsongeschiktheid hun inkomen ver zagen dalen, geen medewerking ondervonden van de bank, de hypotheek niet meer konden betalen en met schulden achter bleven. Van overheidsinstellingen kunnen zij niet veel verwachten. De Hulpdienst van de SP hoort het verhaal van deze mensen. De SP maakt zich sterk om deze mensen niet te laten vallen. De SP is een Groninger of is een Zoetermeerder, naar gelang wat van toepassing is.