Zoetermeer

Ongeveer een jaar na de gemeenteraadsverkiezingen zijn er inmiddels in diverse gemeenten in Nederland SP raadsleden opgestapt vanwege de afdrachtsregeling, de regeling binnen de SP waarbij het SP raadslid 75% van zijn raadsinkomsten stort in de partijkas van de SP.

Op 8 april viel in het AD een artikel te lezen van de opgestapte SP fractievoorzitter uit Apeldoorn. Na een jaar haar raadsvergoeding te hebben afgestaan had zij er genoeg van. De 32 uur per week die de fractievoorzitter kwijt was aan haar raadswerk wilde zij nu graag ook uitbetaald zien. Haar stelling is: De SP knokt wel voor een beter salaris voor postbodes, politieagente en buschauffeurs, maar de SP knijpt haar eigen leden.

Ik heb respect voor de leden die binnen de partij de afdrachtsregeling aan de orde stelling. Minder respect heb ik voor collega's die opstappen en in veel gevallen hun zetel niet teruggeven aan de SP. Ik vind het totaal niet integer van deze personen. Zij hebben namelijk een jaar geleden getekend voor het feit dat zij 75% van hun raadsinkomsten zouden afstaan aan de SP. Zij waren er dus zelf bij en zijn deze afspraak aangegaan. Dan moet je een jaar later ook niet gaan klagen dat je het niet eens bent met de regeling en het geld vervolgens in eigen zak steken. Ik zeg dan: had dan eerder geklaagd en het ambt ook niet namens de SP aanvaard.

Waarom heeft de SP nu precies de afdrachtsregeling? Kernwoord is solidariteit. SP afdelingen tellen minimaal 50 leden. Als een afdeling in een gemeenteraad zit dan zijn dat gemiddeld 3 tot 5 leden van die afdeling. Dat betekent dus dat er nog veel SP leden zijn die werk verrichten binnen de afdeling, maar hier helemaal geen vergoeding voor krijgen. Doordat de raadsleden 75% van hun vergoeding aan de partij doneren kunnen er gezamenlijke activiteiten worden georganiseerd voor alle leden. Dat noemt de SP solidariteit.

Het grote probleem van de leden die zich tegen de afdrachtsregeling keren is het feit dat zij hun raadswerk met een volwaardige baan vergelijken. Het is een bijbaan en zeker geen volledige baan. Geen enkel raadslid moet het raadswerk als een volledige baan willen zien (dus ook niet SP raadsleden). Ik noem het opgaan in het raadswerk dan ook vaak het gevaar van het parlementarisme. Men gaat op in het raadswerk, het gaat steeds meer tijd kosten en men gaat het dan steeds meer zien als een volwaardige baan. En daar gaat het dan ook vaak fout. Voor de SP is het parlement (op lokaal niveau de gemeenteraad) een middel, maar geen doel. Een SP-er moet daar dan ook vooral niet meer tijd in steken dan strikt noodzakelijk is. De SP is een partij die zich onder de mensen begeeft. En daar moet de meeste tijd ook in genvesteerd worden. Wat de SP op straat hoort moet zij vervolgens vertalen naar beleid dat in de gemeenteraad moet worden voorgesteld. Zo ziet de SP de invulling van het ambt volksvertegenwoordiger.

Hoewel ik een groot voorstander ben van de afdrachtsregeling en ik deze ook altijd zal verdedigen, sta ik open voor kritiek op de afdrachtsregeling. Ik ben ook van mening dat er een platform moet zijn waar deze leden een open en eerlijk debat kunnen voeren over dit onderwerp. Ik zal daar ook zonder problemen aan deel willen nemen. Ik sta voor solidariteit en hoop dit ook aan de leden die tegen de afdrachtsregeling zijn uit te leggen. Maar ze moeten wel het debat binnen de partij aan durven te gaan en niet gaan voor zelfverheerlijking door voor zichzelf door te gaan en de raadsvergoeding zelf te houden. Dat is niet integer van de persoon, maar ook niet jegens de mensen die in de betreffende gemeente op de SP hebben gestemd.